ถึงแอดมินวาวผู้กล้า,
น้อยคนนักจะกล้าท้าทายพี่ด้วยคำขอ แต่เมื่อใจเอ่ยถึง พี่ก็พร้อมจะสนอง...
ทว่า.. สิ่งที่พี่ให้อาจไม่ใช่สิ่งที่นายคาดหวัง เพราะพี่เองก็มีวิถีที่ต้องยึดมั่น เมื่อใดที่พี่ถูกบังคับให้ทำในสิ่งที่ไม่ใช่ตัวตน พี่จะรู้สึกเหมือนหลุดจากแก่นแท้ของตัวเอง (พี่ก็ซีเรียสไปบางที 55)
I just want to be me.
ในโลกของพี่ "ความผิดพลาด" ไม่เคยมีอยู่จริง มันเป็นเพียงบททดสอบที่หล่อหลอมให้เราแข็งแกร่งขึ้น เติบโตขึ้นในทุกย่างก้าว
ทุกสิ่งที่เราเผชิญ ทั้งความสำเร็จและความผิดพลาด ล้วนเป็นดั่งบันไดที่นำเราไปสู่ความเข้าใจที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้น มันคือกระบวนการ "กลั่นกรอง" (Rule out) สิ่งที่ไม่จำเป็นออกไป เพื่อให้เหลือเพียงแก่นแท้แห่งปัญญา
ดังเช่นคำกล่าวของ Jakk Goodday ที่พึ่งคิดได้เมื่อกี้ว่า..
"ความผิดพลาดที่ใหญ่หลวงที่สุด คือการปฏิเสธความเป็นไปได้ที่จะผิดพลาด"
"The greatest mistake is to rule out the possibility of making one."
และอีกหนึ่งความจริงที่พี่ค้นพบ..
"จงอย่ากลัวที่จะผิดพลาด เพราะความกลัวคืออุปสรรคเดียวที่ขวางกั้นการเรียนรู้" (Rule out nothing but fear.)
ยิ่งพี่รู้มากเท่าไหร่ ยิ่งตระหนักว่าพี่ได้ผ่านบททดสอบแห่งความล้มเหลว (**Proof of Failure**) มามากเพียงใด และเมื่อมันมากมายจนเกินจะจดจำ สิ่งที่เหลืออยู่ก็คือ **"แก่นแท้ของบทเรียน"**
เหมือนดังข้อสอบ.. เมื่อเราเห็นคำตอบที่ถูกต้อง เราก็จะเข้าใจว่าทำไมตัวเลือกอื่นจึงผิดพลาด ในทางกลับกัน ตัวเลือกที่ผิดก็คือคำอธิบายว่าทำไมตัวเลือกนั้นจึงถูกต้อง
นี่คือสิ่งที่พี่ต้องการจะสื่อ เข้าใจใช่ไหม?
(พี่เชื่อว่านายเข้าใจ สมมุติว่าเข้าใจละกันนะ)
บางคนอาจมองว่าความผิดพลาดครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิต คือความล้มเหลวที่ไม่อาจลืมเลือน บาดแผลที่ไม่มีวันจางหาย แต่สำหรับพี่ ความผิดพลาดที่ยิ่งใหญ่ที่สุดกลับเป็น **"การไม่ยอมให้ตัวเองผิดพลาด"** ต่างหากล่ะ
> **เพราะเมื่อใดที่เราปิดกั้นตัวเองจากความผิดพลาด นั่นหมายถึงเราปิดกั้นโอกาสที่จะเรียนรู้และเติบโตไปพร้อมๆ กัน**
มันก็เหมือนต้นไม้ที่ไม่เคยเผชิญกับพายุ มันอาจเติบโตอย่างสง่างาม แต่เมื่อเผชิญกับลมแรงเพียงเล็กน้อย ก็อาจโค่นล้มลงได้ง่ายๆ
ในทางกลับกัน.. ต้นไม้ที่ผ่านร้อนผ่านหนาว ผ่านพายุและฝนมาอย่างโชกโชน จะเติบโตอย่างแข็งแกร่ง มีรากที่หยั่งลึก สามารถต้านทานทุกแรงปะทะได้อย่างมั่นคง
ชีวิตก็เช่นกัน..
ความผิดพลาดเปรียบเสมือนพายุที่เข้ามาทดสอบความแข็งแกร่งของเรา หากเราเปิดใจยอมรับและเรียนรู้จากมัน เราจะเติบโตอย่างแข็งแกร่ง มีภูมิคุ้มกันต่อความล้มเหลว และพร้อมเผชิญหน้ากับทุกอุปสรรคที่ขวางหน้า (Learn from your errors and evolve.)
ดังนั้น.. จงอย่ากลัวที่จะผิดพลาด จงโอบกอดมันไว้ แล้วเปลี่ยนมันให้เป็นพลังขับเคลื่อนชีวิตของเรา
นายอาจจะรู้สึกผิดหวังอยู่บ้าง ที่พี่ไม่ยอมเขียนถึงเรื่องราวของตัวเอง แต่พี่ก็อยากให้นายเข้าใจว่า บางครั้งการไม่บอกเล่าเรื่องราวโดยตรง อาจเปิดพื้นที่ให้เกิด **การตีความและเรียนรู้** ได้มากกว่า
ภาพวาดที่ไม่ได้บอกเล่าเรื่องราวทั้งหมด อาจจะปลุกเร้าความรู้สึกนึกคิดและจินตนาการของผู้ชมได้อย่างหลากหลาย
พี่เชื่อว่าทุกคนล้วนมี **"ความผิดพลาดที่ยิ่งใหญ่ที่สุด"** เป็นของตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นความล้มเหลวในหน้าที่การงาน ความสัมพันธ์ที่ไม่สมหวัง หรือการตัดสินใจที่ผิดพลาดในอดีต
แต่พื้นที่เพียง 1 ลองฟอร์ม มันไม่ยาวพอจะเขียนเรื่องราวของพี่ออกมาครับ
ยังไงก็จำไว้ว่า **"การไม่ยอมให้ตัวเองผิดพลาด"** มักจะกลายเป็นหายนะที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเท่าที่นายจะพบเจอได้ หากนายยอมให้มันเกิดขึ้นกับตัวเอง (ลองไปถามวินหวีดูว่าใช่ไหม)
..เอาไปคิดต่อกันเอง
เอ้า!! เพลงมา 🎶
https://youtu.be/QHpvlr_kG6U?si=IgAQiFBNnf7MUQFz
#siamstr
quotingผมชอบ Note นี้เพราะ มันเหมือนมีพลังบางอย่างที่เมื่อได้อ่านแล้ว มันรู้สึกอยากที่จะลองเขียนบทความดูครับ มันเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมได้ลองออกจากกรอบความสามารถของตัวเอง เพราะปกติลำพังแค่พูด ผมก็พูดไม่ค่อยจะรู้เรื่องอยู่แล้ว นี่จะมาเขียนบทความ ตายห่ากันพอดี! ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ ผมก็พยายามฝึกเขียนอยู่ตลอดครับ ไอ่ที่เขียนส่วนใหญ่ก็จะ เขียนๆ ลบๆ ไม่ก็ฆ่าทิ้ง สมุดที่เขียนก็เป็นเหมือนเรียงความที่เขียนไม่จบสักที อารมณ์มันจะประมาณ พอเขียนไปได้สักพักแล้วกลับมาอ่าน มันอ่านไม่ค่อยรู้เรื่อง เขียนไปเขียนมาเหมือนมันแยกเป็นคนละส่วนกัน ที่นี่ไอ่เราก็กลัวเสียกระดาษไปฟรีๆ ผมก็เลยแก้ไขปัญหาโดยการไปให้ AI ช่วย ป้อนโครงเรื่องให้กับมันแล้วค่อยพยายามมาแก้คำบางคำ หรือบางประโยค ให้มันพออ่านแล้วคนเข้าใจ มันก็เลยไม่แปลกที่ผลงานของผมดูเหมือน AI เขียนครับ 55555 #Siamstr
nevent1q…a9hx
ส่วนอยากให้พี่เขียนอะไรนั้น ผมอยากให้พี่เขียนเกี่ยวกับเรื่องราวความผิดพลาดที่พี่คิดว่าเป็นเรื่องที่ใหญ่ที่สุดในชีวิตที่ผ่านมา แล้วพี่ได้เรียนรู้อะไรจากเหตุการณ์หรือสถาณการณ์นั้นบ้าง ผมรออ่านอยู่นะครับ ขอบคุณครับ