กิจการหลายๆกิจการ มีโปรดักส์หรือบริการที่มีความเป็น seasonal มีช่วงที่ขายดีขายไม่ดีคล้ายๆกันในแต่ละปี เพราะฉะนั้นจำเป็นอย่างมากที่เราต้องเก็บสถิติยอดขายตลอดทั้งปี อย่างน้อย 2-3 ปี เราถึงจะเริ่มเห็นความเป็น seasonal ของโปรดักส์ของเรา
เพื่อที่จะคาดเดาความต้องการของตลาดที่จะมีผลไปถึงเรื่องการเตรียมพร้อมของวัตถุดิบและกำลังการผลิต ซึ่งสำคัญมากกกก (เรื่องความเป็นซีซั่นนอลนั้น ถ้าดูที่มาที่ไปกันลึกๆจะพบว่าแม่งอย่างเฟียต)
การเก็บสถิติของกิจการนั้นเป็น POW ต้องใช้เวลาและเร่งไม่ได้
ธุรกิจที่มีอายุมากกว่าจะมีความได้เปรียบคู่แข่งที่เพิ่งเริ่มต้นมาแค่ปีสองปีโดยปริยายอยู่แล้ว เพราะจะมีความสามารถบริหารจัดการวัตถุดิบและกำลังผลิตได้ใกล้เคียงความต้องการตลาด นี่ยังไม่รวมถึงธุรกิจที่เคยผ่านเหตุการณ์ที่เป็น black swan มาอย่างโควิด กิจการเหล่านั้นค่อนข้างยั่งยืนและแข็งแกร่งมาก
และมันจะพันไปถึง seasonal ของสินค้าและบริการของบรรดา supplier ใน supply chain ของเราด้วย
ในร้านของผม วัตถุดิบจำพวก เม็ดมะม่วง แป้ง เนย มักที่จะมีช่วงนึงในปีที่ชอบขาดตลาด เราจำเป็นต้องรู้ซีซั่นของมัน เพื่อจะวางแผนได้
แต่ยังไงซะกิจการสเกลประมาณผมค่อนข้าง suffer ในเรื่องนี้
เราใหญ่เกินกว่าร้านค้าส่งในจังหวัดจะสต๊อกสินค้าให้เราได้ แต่เราก็เล็กเกินกว่าที่โรงงานผู้ผลิตจะมาดูแล หากจะมีของขนาดตลาดโรงงานผู้ผลิตมักเลือกที่จะรักษาลูกค้ารายใหญ่ๆของเค้าไว้ก่อนเป็นธรรมดา ส่วนเราต้องยอมไปวิ่งหาซื้อของแพงตามร้านค้าส่งที่ก็ไม่ค่อยจะอยากขายให้เราอยู่ดี เพราะถือว่าเราเป็นพวกลูกค้าฉาบฉวย
เรื่องพวกนี้ผมเข้าใจดีเป็นกลไกธรรมดาของตลาด สิ่งไหนสต๊อกล่วงหน้าได้ก่อนดีไป บางอย่างสต๊อกไม่ได้ก็ต้องว่าไปตามสภาพ
แต่ที่ผมไม่ค่อยเข้าใจคือสินค้าประเภท“คน” โดยเฉพาะคนที่ไม่ใช่พนักงานของเรา
ในช่วง 5-6 ปีมานี้ ผมมีทั้งเพิ่มสาขา รีโนเวท และย้ายร้าน รวมๆแล้วเกือบ 10 ไซส์งาน เป็นที่รู้กันดีว่า คนงานก่อสร้างจะปล่อยเกียร์ว่าตั้งแต่ ต้นเดือน ธันวาคม ถึงแม้ว่าวันหยุดจริงๆจะแค่ช่วง 4-5 วันตอนปลายเดือน แล้วพอเดือนมกรา ก็ไม่ใช่ว่าจะกลับมาทำงานกันตั้งแต่ต้นเดือนด้วย ถ้าโชคดีหน่อย อาจจะมากันช่วงกลางเดือน แต่ก็ยังคงจะเกียร์ว่างอยู่ จะทำงานกันจริงๆอาจต้องรอถึงเดือนกุมภา แล้วทุกครั้งที่คนงานกลับบ้าน อย่าได้คาดหวังว่าจะกลับมาทำงานกันครบทุกคน
แล้วพอเดือนเมษา ก็เริ่มเกียร์ว่างกันตั้งแต่ต้นเดือนใหม่อีกแล้ว และในช่วง กุมภา-มีนา progress งานก็ไม่ค่อยจะคืบหน้ากันเท่าไหร่อีกด้วย
เอาเข้าจริงผมนับเวลาทำงานจริงๆของบ้านเราได้ 8 เดือนเท่านั้นเอง พวกพี่ทำงานกันเป็น seasonal หรือวะนี่ แต่ค่าใช้จ่ายมันมีทุกวันนะเว้ย..อยู่กันได้ยังไงนี่ ฉันไม่เข้าใจ!!
งานก่อสร้างที่ร้านของผม ไม่มีงานไหนเลยที่ส่งงานกันในช่วงธันวา-เมษา เรื่องนี้ค่อนข้างส่งผลหนักนะ
ถ้างานโปรเจค 6 เดือน แล้วบังเอิญไปเริ่มงานก่อนเดือนธันวา ไม่ว่าผู้รับเหมาจะมีเทคนิคการก่อสร้างรวดเร็วขนาดไหน ผมบวกเวลาเพิ่มไปล่วงหน้าเลยเป็น โปรเจค 10 เดือน
ลามไปถึง ผมจำเป็นต้องทำสัญญาเช่าที่ และทำแบบดีไซน์รวมไปถึงขออนุญาตก่อสร้างให้เสร็จภายในช่วงก่อนเดือน 4 เพราะถ้าได้เริ่มงานเดือน 5 คือมีประสิทธิภาพที่สุด ถ้าช้ากว่านั้นคือเข้าหน้าฝน จะมีปัญหากะงานฐานราก และถ้าช้ากว่านั้นอีก schedule งานจะไปชนเดือน 12 อีกจนได้
แต่บางทีเราควบคุมจังหวะที่จะมีทำเลที่โอเคเข้ามาไม่ได้ ถ้ามีแล้วก็ต้องเอาไว้ก่อน ทำให้เราต้องจ่ายค่าเช่าไปเฉยๆโดยที่ยังทำอะไรไม่ได้ ถือเป็นราคาค่าโอกาส อย่างที่สาขาศรีราชา ผมจ่ายค่าเช่าฟรีไป 1 ปีเต็มๆ
และเมื่อไหร่ที่เรามีเรื่องเวลาเข้ามาบีบ ทุกๆอย่างจะแพงเสมอ (ตัวอย่างเช่นใบอนุญาตเป็นต้น 55555)
ถ้าผมไม่ออสเตรียน ถ้าผมใช้เงินแบงค์ ทุกอย่างคงอยู่บนความเร่งรีบและความเครียดตลอดเวลา การตัดสินใจบนสภาวะแบบนั้น คงจะไม่ออกมาดีแน่นอน
#Siamstr
ปล.รูป progress งาน 1 เดือน ในช่วงเมษายน ได้ footing มา ฉันก็ประทับใจแล้ว 🥰
ปล.2 ผู้รับเหมาผมโอเคมากนะ เป็นผู้รับเหมาคู่บุญเลย แต่เรื่องคนงานพี่เค้าเองก็ยังจัดการไม่ได้
ปล3.ผมไม่มีสัญญาเรื่องค่าปรับหากงานล่าช้า แต่เพื่อเทรดออฟกับเรื่องอื่นที่ผมมองว่าคุ้มค่ากว่า และต้องออสเตรียนเท่านั้นนะถึงทำได้
