จากบันทึกในสุสานกระบี่ กระบี่คมใช้ช่วงต้นของชีวิต กระบี่เหล็กนิลใช้ช่วงกลาง เมื่อวางกระบี่เหล็กนิล ก็หันไปใช้กระบี่ไม้ ตั้งปณิธานมุ่งสู่ขั้น "ไร้กระบี่เหนือกว่ามีกระบี่" ก้อนหินใบหญ้าล้วนใช้ต่างอาวุธได้ทั้งสิ้น..
เล่าเรื่องราวของภาพนี้ให้ทีครับ มาพิสูจน์ POW ของความเป็นแฟนคลับตัวยงกันดีกว่า! #siamstr #siamstrOG
คุณอาจจะงงว่าเคล็ดวิชากระบี่ไม้มันมาเกี่ยวอะไรกับเรื่องราวของตัวละครปิรันย่า?
ย้อนไปเมื่อต้นปี 2021 ซึ่งช่วงนั้น Tum ⚡🟧 (npub1pry…2xcv) ถูกให้ฉายาว่าเป็น "ปิรันย่า"
อาจจะเพราะ อ. พูดจาได้อย่างคมคายหรือจะเป็นเพราะฝีปากกรรไกรก็มิทราบได้ แต่ถ้าจำไม่ผิด มันมีใครสักคนที่คอมเม้นต์เข้ามาระหว่างไลฟ์ ซึ่งแทนที่จะพิมพ์ว่า Piriya เขาดันนิ้วเบียดจนกลายเป็น "ปิรันย่า" ไปซะอย่างงั้น
เพจ Piranha33 (เดิม) ของเรา ก็ได้รับแรงบันดาลใจมาจากกระแสเรียกขานในตอนนั้นนั่นเอง
เราพูดคุยกันถึงคอนเทนต์ที่คนรับจะย่อยได้ง่าย มีการนำเสนอแนวคิดกันเอง ว่าควรใช้ตัวละครน่ารัก ๆ ในการเล่าเรื่อง ซึ่งน่าจะช่วยให้ได้รับประสบการณ์ที่ดีกว่า (ได้แรงบันดาลใจจาก Little Hodler ของคุณ Lina มาอีกทอดนึง)
ผมที่ฮอร์โมนกำลังพลุ่งพล่าน และต้องการจะเผาไหม้พลังงานของตัวเองทิ้งไปบ้าง เสนอตัวว่าจะลองดราฟท์คร่าว ๆ มาให้ทุกคนได้เลือกลงความเห็นกัน
เรื่องตลกก็คือ.. จริงๆ แล้วครั้งแรก ผมลงมือวาดเป็นปลาปิรันย่าจริง ๆ เลยด้วยซ้ำ คือแบ่บ.. ปลาที่ว่ายในน้ำเลยนั่นล่ะ
แน่นอนว่าไอเดียนี้ไปไม่รอด..
อ.ตุ้ย Godlike (Humzing) (npub1jmg…9z5s) มือวาดพระกาฬของเรา ก็เริ่มส่ายหัว พร้อมกับทำน้ำเสียงไม่ค่อยสู้ดีเท่าไหร่นัก
เราจะเขียนอริยาบทของตัวละครนี้ให้หลากหลายได้ยังไง คงจะแค่บิดตัวงอไปงอมา หรือไม่ก็แสดงออกทางสีหน้าเพียงเท่านั้นน่ะเหรอ?
มันเลี่ยงไม่ได้ที่ผมจะต้องจับมาทำเป็นปิรันย่ากึ่งมนุษย์เหมือนอย่างที่เราเห็น มีลำตัว มีแขน มีขา มีหัว ซึ่งตอนแรกก็มีครีบบนหัวเสียด้วยซ้ำ และที่ขาดไม่ได้เลยคือฟันแหลม ๆ หลาย ๆ ซี่นั่น
เหตุผลที่ผมต้องออกแบบในตอนนั้นให้แขน-ขาของมันออกมาดูลีบ ๆ ก็เพราะไม่ต้องการให้ใครจำผิด ไปจำซ้ำกับตัวละครของคุณ BitToon เอาว่าอย่างน้อยที่สุดของเราก็ควรจะฟันแหลมเอาไว้ก่อน
หลังจากนั้นผมก็ลองดราฟท์ตัวละครรอง ๆ เพิ่มเข้ามาอีก ซึ่งก็มี หมู หมี อินทรีย์ วัว ฯลฯ เพื่อให้เห็นทิศทางของการสร้างสรรค์เรื่องราวมากขึ้น..
เอาจริง ๆ ตอนนั้นเรามีไอเดียว่าจะลองทำการ์ตูน 4-6 ช่องกันด้วยนะ (แบบ Lina) ตัวละครเลยอาจต้องแสดงอริยาบทได้มากกว่าแค่ที่ปลาทำได้
เราเคยมีผลงานในตอนนั้นที่ยังไม่เคยออกสู่สายตาผู้ใดมาก่อน และก่อนที่มันจะถูกลืมเลือนไปเสียสิ้น ผมขอเอามาเปิดให้พวกเราได้ดูเลยก็แล้วกันนะครับ..
เราเริ่มคิดถึงกลยุทธ์การตลาดสนุก ๆ ในการนำเสนอมาสค็อตของเรา การสร้างแบรนด์ และสร้างคอนเทนต์ต่าง ๆ ที่จะช่วยเสริมความน่าสนใจและได้รับการจดจำ เราพยายามจะทำให้มันถูกวิธี
ทั้งหมดที่ว่ามานี้เป็นไปตามตำราแทบทุกกระเบียด
เมื่อคุณจะสร้างแบรนด์ใหม่ หรือแคแรคเตอร์ใหม่ และต้องการแนะนำให้กลุ่มเป้าหมายของคุณได้รู้จักกับมัน เพื่อหวังจะไล่ล่า Royalty หรืออะไรต่อมิอะไรต่าง ๆ นานา คุณจะเริ่มทำเหมือน ๆ กับที่ใคร ๆ เค้าก็ทำกัน
ซึ่งแนวทางปฏิบัติที่ได้รับการการันตีกันมาแล้วจากหนังสือการตลาดและไลฟ์โค้ชทั่วโลก หรือออนไลน์มาร์เก็ตติ้งคอร์สเรือนแสนที่ไหน ๆ ก็คงจะสอนให้คุณทำแบบเดียวกันนี้ทั้งนั้น..
Piranha33 ในตอนนั้นยังคงเป็นเพียงเรื่องสนุก เป็นงานอดิเรก เป็นแพสชั่นเพลิน ๆ ของพวกเรา Founder
แน่นอนว่าเราที่ยังไม่ได้มีเป้าหมายอะไรชัดเจนนัก ก็ค่อย ๆ ไล่ทำตามวิธีที่ถูกสอน ๆ กันมา กระทั่งแขนขาที่เริ่มอ้วนมากขึ้นนั้น ก็เพราะเราคำนึงถึงตอนที่อาจต้องเอาไปทำเป็นตุ๊กตา
ไอเดียส่วนใหญ่มาจากการคุยสนุกกันเอง 3-4 คน จากนั้นผมก็จะรับหน้าที่ไปลองขีด ๆ เขียน ๆ ลายเส้นหยาบ ๆ ออกมา เมื่อเป็นที่พอใจกันแล้ว เราจึงจะส่งมันไปให้ อ.ตุ้ย กระทำชำเราให้เรียบร้อย แน่นอนว่าโคตรศิลปินรายนี้ก็มักจะทำได้เกินจินตนาการของเราอยู่เสมอ
เราทำแบบนั้นมาเรื่อย ๆ ค่อย ๆ วิวัฒน์และพัฒนาตัวเองไปตามกระแสสังคมโซเชียล แม้เราจะมีแก่นของการนำเสนออยู่บ้าง แต่รูปแบบของพวกเราก็ยังไม่ค่อยเข้าที่เข้าทางกันมากนัก
ช่วงหนึ่งเราเคยนำโควทเด็ด ๆ ของ อ.พิริยะ มาใส่ลงไปในงานศิลปะขั้นเทพของ อ.ตุ้ย ซึ่งหลายท่านก็อาจชื่นชอบและคงผ่านตากันมาหมดแล้ว
พอมานั่งนึกย้อนกลับไปแล้ว ผมก็ขำตัวเองอยู่เหมือนกัน
เราไม่ต่างอะไรกับจอมยุทธเห่อวิชาที่ยังคงถือกระบี่เหล็กนิลอยู่ในมือ ที่ตามคัมภีร์เขาว่ามายังไง เราก็จะพยายามทำให้ได้ตามนั้น บางอย่างก็ครีเอทขึ้นมาเอง แต่ในจิตลึก ๆ ก็ทำไปเพื่อชัยชนะส่วนตน
แม้บางอย่างเราจะครีเอทกันขึ้นมาเอง แต่ "คุณค่า" ของเราในตอนนั้น ผมรู้สึกว่ามันยังน้อย เราไม่ได้โฟกัสในสิ่งที่เราควรเป็น..
---
เมื่อผ่านเวลามาเรื่อย ๆ กระบวนท่าและกระบี่ในมือของเราเริ่มเปลี่ยนลีลาไปตามศัตรูที่เราต้องคอยประมือ
Facebook เริ่มทำตัวได้น่ารำคาญมากขึ้นเรื่อย ๆ แถมยังขยันปรับเปลี่ยนกฏเกณฑ์เป็นว่าเล่น เริ่มลดการมองเห็นของเพจเราลงแบบสุดกระโชกโฮกฮาก
ผลงานที่พวกเราสรรค์สร้างกันออกมาแต่ละชิ้นนั้น ไม่มีชิ้นไหนที่เราได้มาโดยง่าย ต้องมีการไปรื้อดูคลิป อ่านเพิ่ม ค้นคว้า คัดสรร เรียบเรียงบทความ สร้างสรรค์ออกมาเป็นงานภาพ วาดผิดวาดถูก ฯลฯ
เราใช้เวลานานมากกว่าจะผลิตกันออกมาได้แต่ละชิ้น เพียงเพื่อพบว่าเราจะโดนลดการมองเห็นจนมันกลายเป็นคอนเทนต์ไร้ค่า
เราไม่อาจส่งต่อคุณค่าไปถึงมือผู้รับได้อย่างที่ใจเราอยากจะทำ..
ผมเริ่มได้สติ เริ่มตระหนักได้มากขึ้นแล้วในช่วงนั้น
แทนที่ผมจะเสียเวลาไปกับการค้นหาวิธีเอาอกเอาใจอัลกอริทึม ผมควรจะเอาเวลาไปคิดทำ ไปสร้างคุณค่าแบบอื่นจะดีเสียกว่า
ผมเริ่มแพร่กระจายความคิด "ฉีกตำราทิ้งแม่งให้หมด" ไปสู่น้อง ๆ ในทีมงาน Right Shift
ซึ่งมันอาจคล้ายว่าผมกำลังเลือกใช้อารมณ์ขิงตัวเองเป็นที่ตั้ง แต่ในความเป็นจริง นั่นเป็นการตัดสินใจที่เต็มไปด้วยเหตุและผลที่ผ่านการคิดวิเคราะห์มาอย่างถี่ถ้วนแล้ว
ตำราจะมีค่าอะไร เมื่อเราทำตามแล้วมันไม่ได้ผล?
ถึงเวลาแล้วที่เราจะโยนกระบี่เหล็กนิลทิ้งไป หันไปทำความเข้าใจกับจุดอ่อนในจุดอ่อนของศัตรู หยิบเอากระบี่ไม้ไผ่ขึ้นมาร่ายรำ ฟาดฟันพวกแม่งให้ขาลายกันไปเลย
เมื่อเราเลือกที่จะไม่อยู่ให้ใครมาครอบงำ กฏเกณฑ์ต่าง ๆ ที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อบังคับขู่เข็ญจินตนาการของพวกเราก็ดูจะสิ้นท่าไปในที่สุด
วันนี้..
หากเราเชื่อว่าอะไรมีคุณค่า เราจะทำสิ่งนั้น
อะไรที่อาจยังไม่ใช่ เราจะยังไม่ทำ
เราจะเลือกทำด้วยตัวเอง ผ่านการรับฟังความต้องการที่แท้จริงของตลาด ไม่สนว่าใครจะขุดคลองเอาไว้ยังไง เราจะเดินไปในทางของเรา ในแบบเรา เพราะที่ Nostr พวกเราได้รับอิสรภาพทางออนไลน์มาแบบเต็มขั้นแล้วนั่นเอง
ผมเน้นให้ทีม "ฝึกฝน" ตัวเองให้มากพอ ไม่ต้องไปสนใจเทรนด์อะไรอีกแล้วทั้งนั้น คิดเอง วิเคราะห์เอง ทำเอง ลองแก้ปัญหาเอง โดยผมและ อ. จะคอยให้กำลังใจและคำแนะนำแก่น้อง ๆ ตามสมควร เมื่อคราวจำเป็น
การฝึกเอง ช่วยพัฒนาทักษะเฉพาะตัว ทำให้พวกเขาค้นพบท่วงท่าในการร่ายรำกระบี่แบบใหม่ ๆ
ตัวอย่างก็เช่น อ.ตุ้ย ที่ได้ฝึกวาดมาทั้งชีวิต ปกคลิปต่าง ๆ งานวิชวลระดับเอกอุสไตล์ปิรันย่าที่เราได้เห็นกันในตอนนี้ มันมาจากจินตนาการอันลึกล้ำของ อ.ตุ้ย แทบทั้งสิ้น
สวยไม่สวยก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง แต่ที่มันล้ำลึก และผมยังไม่ค่อยเข้าใจเลยก็คือตุ้ยวาดมันออกมาได้ยังไง ในเมื่อเจ้า SOUP (npub16hp…tu5f) มันบรีฟได้เห่ยซะขนาดนั้น?
มันแสดงให้เห็นว่า.. เมื่อคุณเชี่ยวชาญเพลงกระบี่ และเข้าใจในสิ่งที่ต้องเจอมากพอ คุณจะเริ่มรับมือกับมันได้อย่างง่ายดาย มันเป็นพลังที่ได้รับอานิสงส์มาจาก Proof of Work ของคุณอย่างแท้จริง
โยนตำราทิ้งไป..
ตำราให้เบสิคบางอย่างแก่เรา แต่คงไม่สามารถจะ Apply มันได้กับทุกเรื่องที่ล้วนแล้วก็มีคุณลักษณะบางอย่างแตกต่างกันไปไม่มากก็น้อย
สิ่งที่เราควรทำ คือ วิเคราะห์และทำความเข้าใจกับ "สิ่งนั้น" และบริบททั้งหมดให้ได้ด้วยตัวเราเอง มองหาคุณค่าบางอย่างที่เข้ากันได้อย่างดีกับสิ่ง ๆ นั้น แทนที่จะคอย Copy & Paste จากคนที่เคยสำเร็จอย่างที่เราเคยทำ
เราควรให้ในสิ่งที่คนรับจะอยากได้ ออกแบบในสิ่งที่จะเกิดคุณค่ากับเพื่อนมนุษย์และตัวเราเอง
กระบี่ไม้ไผ่ จึงเป็นท่วงท่าที่เราจะประดิษฐ์มันขึ้นมาเอง เพื่อสนองตอบต่อบริบทที่เรากำลังต้องรับมือ มันจะไม่ซ้ำใคร ไม่เคยมีใครเขียนมันเอาไว้ก่อน เรานี่แหละที่จะต้องคิดค้นมันแบบ Real-time
มันจะเป็นตำราที่เราเป็นคนเขียน ที่แม้นจะมีใครได้อ่านมันจนจบ ก็จะไม่มีทางนำไปปฏิบัติแล้วให้ผลลัพธ์ได้แบบที่เราเคยทำเอาไว้
คุณค่าที่ไม่เหมือนใคร
อย่างเช่น ตุ๊กตา Skin ใหม่นี้
คุณค่าไม่ได้มีแค่สิ่งที่คุณเห็น
แต่มันรวมอยู่ในเรื่องราวทั้งหมด ที่ส่วนหนึ่งก็ได้ถูกนำมาเปิดเผยแล้วในโน๊ตนี้ ส่วนหนึ่งผสมอยู่ในสิ่งต่าง ๆ ที่พวกเราและ อ. พิริยะเคยได้ทำตลอด
และแน่นอนที่สุด.. ในหงาดเหงื่อของน้อง Numnim (npub1eah…62ah)
ขอบพระคุณชาว #Siamstr #SiamstrOG ทุกท่านที่รักใน "ปิรันย่า" ทุกท่านที่ชื่นชอบและติดตามผลงาน คอยสนับสนุนพวกเรามาโดยตลอดครับ 🙏